از هم پاشیدگی خاطره

در زندگی کنونی ما و در دوران سرمایه داری متاخر و عصر دیجیتال، اطلاعات با سرعت نور تولید و تقریبا مصرف می شوند. زمان و مکان امروزین ما بسیار ناپایدار گشته است، و در این میان انسان بدنبال ایجاد و ثبت وضعیت هایی است که خاطره یا تاریخش را با خود یدک بکشد، شاید بتواند هویتی برای بودن خویش ساخته و بر آن معنا رویاها و آرزوهایش را بنا کند. در سایه دوربین های امروزی، گوشی های موبایل، صفحه های به اشتراک گذاری و تکثر اغراق آمیز عکس ها ، دیگر به راحتی و همچون گذشته نمی توان خاطره را در آلبوم های خانوادگی جستجو کرد.
عکس های یادگاری؛ دست آویز برای روایت تاریخ ما ست، روایتی که این بار بسیار فردی گشته است. آن چه برای ما جزیی از تاریخ محسوب می گردد، ممکن است برای دیگری که در کنار ما و با ما در یک وضعیت است این گونه نباشد. امروزه، انباشت، تنها چیزی است که معنی پیدا کرده است و شخصیت به بیشمار تکه پاره هایی بدل گشته است که در حرکت هایی تصادفی، باهم و در هم تنیده می شوند.